Waarom we (nog) zijn waar we zijn…

Sinds we de tweede etappe naar Scheveningen heeft Maris geen zee meer gezien… We liggen nog altijd in de haven van Scheveningen. Mensen vragen ons waarom we niet verder gaan richting het zuiden. Op de live tracker (onder ‘Waar is Maris nu’) kan de locatie van Maris door iedereen nauwlettend in de gaten gehouden worden, dus we kunnen er niet stiekem een mooier verhaal van maken. Telkens blijkt maar weer dat er met zeilen niet zoveel te plannen of te willen valt. Het Weer is de Grote Bepaler en die heeft ons gezegd dat we geduld moeten oefenen. Afgelopen dinsdag en woensdag hebben we de hele dag getwijfeld of we wel of niet door moesten gaan. Er stond die dagen bijna geen wind, dus het zou sowieso motoren worden met een zeiltje erbij voor de stabiliteit. In de voorspellingen zagen we dat de wind de dagen erna weer zuidwest zou worden en flink ook. We keken op de kaart waar we eventueel uit zouden kunnen komen: Stellendam, Oostende, Zeebrugge, of als we een grote slag zouden maken Nieuwpoort. Stellendam is echter best een stuk van de zee weg, het land in, dus dat leek ons ook weer zonde. Waar we ook terecht zouden komen, we wisten zeker dat we daar dan ook minstens een week vast zouden komen te zitten. In Scheveningen hebben we het naar ons zin: horeca om de hoek, strand op loopafstand en je bent zo in Den Haag met de tram. Na veel gewik en geweeg, bellen met zeilvrienden, 100 keer per dag de Windy app bekijken, zeekaarten bekijken, praten maken met zeilers in de haven en veel onrust in ons lijf en hoofd, besloten we toch maar te blijven. We hebben geen haast, maar ergens voelt het ook gek om na afscheid te hebben genomen van iedereen nog steeds in Nederland te zijn. Inmiddels hebben we ons bij het besluit neer kunnen leggen en maken we er gewoon wat leuks van. Terrasjes pakken, lekker eten afhalen, naar het strand: het is geen straf om hier te zijn. Ook is het een uitgelezen moment om wat klusjes te doen: het dek schrobben, maar nu dan echt grondig, de deksel van de kielkast en de vloerdelen van de kuip in de teakolie zetten en een nieuwe lifeline spannen. Verder hebben Sander en Nick zich verdiept in het zeevissen (helaas nog niets gevangen) en ik in het haken. Kortom, het is net vakantie! 🙂